Mijn lieve mama,

Ik heb haar nooit bedankt voor alles wat zij voor mij heeft gedaan, maar vooral wat ze voor mij heeft moeten laten . Ik kwam er laatst achter dat zij precies mijn leeftijd had toen ze alles achterliet en vluchtte naar Nederland. Precies 36 jaar was ze toen ze met mijn vader en 4 kleine kids alles dat ze liefhad achterliet.

Ik moet er vaak aan denken hoe moedig zij is geweest om van de een op andere dag zo’n besluit te nemen. Een drastische verandering in haar leven. Als dat geen persoonlijk leiderschap is, weet ik het ook niet.

In plaats van te zeggen (reactief):

“Ik kan er niets aan doen”
“Ik kan het niet”
“Als ik maar…”

Heeft zij gezegd (proactief):

“Laat ik eens kijken wat de alternatieven zijn”
“Ik kan kiezen”
“Dat ga ik doen”

Op ‘spannende’ momenten, denk ik altijd aan haar moed, volharding, maar vooral haar mate van pro-activiteit.

De meeste mensen hebben niet door wat voor impact reactieve uitspraken hebben op hun hele leven. Het ergste is dat het vaak een self-fulfilling prophecy is. Reactieve mensen voelen zich steeds meer slachtoffer, alsof hun leven is voorbeschikt. Ze wijten hun situatie aan krachten van buitenaf: andere mensen, omstandigheden, zelfs de sterren . Ik hoor het ook zo vaak van coachees: “ik kan het niet, omdat…” of “ik kan mijn baan niet opzeggen, omdat…”

En dat is ook meteen mijn tip voor jou. Zit je in een situatie dat uitzichtloos lijkt? Bedenk dan dat alleen JIJ er verandering in kunt aanbrengen. Net zoals mijn moeder destijds haar toekomst heeft GEKOZEN.

Be like my mom, be pro-active.