Toen ik een jaar of 7 was begon ik met afspreken met klasgenootjes. Na schooltijd bij elkaar spelen, de ene keer bij mij, de andere keer bij hen 👩🏽‍🤝‍👩🏼.

Door verschillende redenen was de basisschool in mijn eigen wijk permanent gesloten en hadden mijn ouders ons op een school gezet in een chique wijk 🎩. Mijn klasgenootjes woonden allemaal in een twee onder 1 kap of een vrijstaand huis. Toen ik begon met afspreken, kwamen mijn klasgenootjes erachter dat ik in een flat woonde. Dit was buitengewoon interessant voor hun omdat ik kennelijk de enige was in de klas die in een flat woonde. Persoonlijk hechtte ik er totaal geen waarde aan wat mijn klasgenootjes hadden, wat ze droegen en hoe ze woonden. Veel belangrijker vond ik de spelletjes die we samen speelden en of hun ouders een beetje te genieten waren😁

Achteraf gedacht waren mijn klasgenootjes en ouders veel meer bezig met materiële zaken dan ik. Ik kreeg heel vaak de vraag: wonen jullie in een flat?? En hebben jullie dan geen tuin?? En dan met een verontwaardigde toon 😒

Niet dat het uitleg behoeft, maar wij woonden destijds pas 2 jaar in Nederland omdat mijn ouders gevlucht waren uit Iran. Zij hadden alles daar achtergelaten, zodat ik hier een veiligere toekomst tegemoet zou gaan.

Het feit dat mijn rugzakje toen al zoveel zwaarder was dan de meeste klasgenoten, zorgde ervoor dat ik me niet uit het veld liet slaan door dit soort vage opmerkingen. Ik vergeleek mijzelf nooit met hen. Ik had simpelweg mijn verhaal, mijn bagage en mijn struggles.

Vandaag de dag zie ik nog zo vaak mensen die zichzelf vergelijken met anderen. Wat een ander verdient, in wat voor huis een ander woont en hoe succesvol iemand is met zijn/haar onderneming. 

Misschien betrap jij jezelf daar ook wel eens op. Het enige wat ik tegen jou wil zeggen is: Negeer wat anderen doen en bereiken. Het leven gaat over het doorbreken van jouw EIGEN grenzen en het overstijgen van JEZELF. Daag jezelf uit! Niet om anderen te overtroeven, maar om jouw VERLEDEN te overtreffen.

Liefs,
Behnaz