“Heb je háár weer!”
“Wie denkt ze wel niet dat ze is??”
“Kan ze nou niks zelf?”

Vorige week sprak ik een klant die behoorlijk tegen haar evaluatiegesprek opkeek.

Ze was niet zo zeer bang voor wát ze te horen zou krijgen, maar meer hoe ze er dit keer op zou reageren. Wat ze zou horen, was namelijk ieder jaar hetzelfde:

✅ Ze moest werken aan haar ‘zichtbaarheid’ in de organisatie;
✅ Ze moest ‘brutaler’ zijn, zich veel meer uitspreken en projecten naar zich toetrekken;
✅ Ze moest ‘hulp’ durven vragen.

Ze kon hier helemaal niks mee. Omdat elke keer als ze bovenstaande liet zien, leek haar omgeving dit niet te waarderen…

De laatste keer dat ze heel ZICHTBAAR was en zichzelf profileerde, kreeg ze namelijk te horen: dat ze maar gewoon moest doen..

De laatste keer dat ze zich écht uitsprak, kreeg ze te horen dat ze niet zo bitchy moest doen.

En de laatste keer dat zij om hulp vroeg, kreeg ze te horen: of ze niet haar eigen boontjes kon doppen…

Ja, ladies: Het valt niet mee binnen de masculien gedomineerde organisaties. Geen wonder dat er zoveel vrouwen zijn die het gevoel hebben het nooit goed te kunnen doen….en mede daardoor minder uit de verf komen..Het ‘niet fout’ willen doen is zo’n beetje de slechtste uitgangspunt die je kunt hebben…

Je wordt aangenomen o.a. voor jouw frisse en andere blik op zaken. Maar elke keer als je je ongezouten mening geeft, is het ‘too much’ en niet wat ‘men in het mt’ wil horen..🙄. Om er schizofreen van te worden.. als je het mij vraagt😵‍💫

Heb jij ook het gevoel dat jouw authenticiteit niet voldoende ruimte krijgt binnen jouw organisatie? Ik hoor het graag van je.