Vorige week deed ik een poll op Instagram over wie jou het meest saboteert in jouw leven. Jouw ouders, jouw partner, vrienden of iemand anders? Met een percentage van 50% scoren ouders het hoogst. Het interessante vind ik dat wij vaak de saboteurs om ons heen wel herkennen. Maar de saboteur in onszelf minder. Een dan bedoel ik niet alleen jouw innerlijke saboteur. Dat stemmetje in jouw hoofd dat zegt dat je niet goed genoeg bent, dat het je nooit zal lukken, wie denk je wel niet dat je bent?

Ik heb het over hoe jij anderen SABOTEERT.

Want als 50% van de deelnemers vindt dat zijn/haar ouders de grootste saboteurs zijn. Hoe denk je dat onze kinderen zouden antwoorden op deze vraag? Precies! Onze kinderen worden minimaal net zoveel gesaboteerd door ons als wij door onze ouders.

Vaak hoor ik ouders zeggen dat ze hun dromen uitstellen, of niet hetgeen doen dat ze écht graag willen, omdat ze er voor hun kind (gezin) moeten zijn. Onbewust hebben zij de overtuiging dat ze een goede ouder zijn als ze zichzelf wegcijferen voor hun kind. Maar wat geven we eigenlijk mee aan onze kinderen als we ons constant wegcijferen voor hen? We leren hen om zichzelf niet op de eerste plaats te zetten. En tegen de tijd dat ze de pubertijd hebben bereikt, spreken we hen gefrustreerd toe: “Je moet wel voor jezelf opkomen!” Maar dat kunnen ze helemaal niet. Zij hebben nooit geleerd om voor zichzelf te kiezen, want dat voorbeeld hebben wij nooit gegeven.

Of de (controlerende) ouder die meteen korte metten maakt met gevoelens als verdriet en boosheid. Door bijvoorbeeld iets lekker aan te bieden als het kind begint te huilen. Alles om ons eigen ongemak uit de weg te gaan. We leren onze kinderen dat er geen plek is voor verdriet of boosheid. We leren hen dat in het hoofd zitten lekker veilig is en ze vooral niet hoeven te voelen….Als jij ook zo opgevoed bent, dan begrijp je nu misschien beter waarom het zo moeilijk is om te voelen wat jij écht wilt…

Ouders zeggen heel makkelijk: “Ik zou sterven voor mijn kind.” En dat geloof ik meteen. Maar zou je ook LEVEN voor je kind? Zorgen voor je gezondheid? Alle afleidingen elimineren? Te kiezen voor jezelf? Leren bewust te leven?
Je hoeft maar één keer te sterven… Maar LEVEN moet je elke dag.