Je bent iemand die bekend staat als een zelfstandige, sterke powervrouw, die altijd ‘in control’ is. Alles wat je op jouw bucketlist had staan, ben je keihard voor gegaan en kun je inmiddels afstrepen. Een mooi huis, knappe vent die van je houdt, lieve kinderen en een carrière waar je trots op kunt zijn. Nu jij het leven hebt waar je als klein meisje van droomde, voel jij je toch niet helemaal gelukkig. Je voelt vooral leegte en gemis en voelt dat er meer moet zijn in het leven. Maar wie ben jij om meer te willen?
Wie ben jij?
"The biggest adventure you can take is to live the life of your dreams" -
Oprah Winfrey
’s Nachts ga je regelmatig naar bed met de vraag: “is dit het nu? Is dit het allermooiste leven dat ik kan leiden?” Als jij na een nacht tobben de auto instapt onderweg naar werk, dwalen jouw gedachten af. Wie ben ik? Wat wil ik nu echt? En wat heb ik te doen in dit leven? Waarom lijkt iedereen om mij heen wel gelukkig met een middelmatig leven? Wat is er toch mis met mij? Je wordt helemaal gek van al die vragen en in de auto, als je helemaal afgesloten bent van de wereld schreeuw je de frustratie hardop uit. Dat is de enige plek waar je dat durft. Maar beheerst snel wanneer je aankomt op kantoor. Terug naar de realiteit, dat zweverige gedoe is niets voor jou. The show must go on!
Waar de ander alleen de mooie kanten ziet, voelt jouw keurig gefabriceerde leven steeds meer verstikkend, als een gevangenis. Wanneer jij en jouw partner uiteten zijn met andere stelletjes voel jij je een bedrieger. Jij houdt ‘het perfecte plaatje’ in stand, terwijl jij jouw leven allesbehalve perfect vindt. Als er gevraagd wordt hoe het met jou gaat, zeg je vrolijk dat je niets te klagen hebt. Je schaamt je om toe te geven dat jij met al het mooist dat jij hebt, toch het gevoel hebt dat er iets mist.
Je voelt je eenzaam en onbegrepen. Het lijkt wel alsof jij de enige bent in jouw omgeving die op zoek is naar meer vervulling, meer diepgang. Je twijfelt of jouw gedachten kloppen of dat het getrut is. Klagen is niets voor jou. Je bent zo geen dramaqueen en hebt ook niet de ambitie er een te worden.
Als jij naar het nieuws kijkt, denk je: Jeetje wat ben ik ondankbaar om niet gelukkig te zijn met mijn leven. Het schuldgevoel heeft gemaakt dat jij altijd die gedachten direct hebt weggestopt. Echter, de laatste tijd voelt het steeds meer alsof er een vulkaan in je zit die op uitbarsten staat. Het gevoel terugduwen kan niet meer, daar is het te groot voor. Maar er iets mee doen vind je doodeng. Want wat nou als je gehoor gaat geven aan jouw innerlijke stem? Wat gaat er dan gebeuren? Wat gaat er dan veranderen? Wat gaat die innerlijke stem jou zeggen?
Herken je dit?
Als jij naar bed gaat, voel je je schuldig over de dag. Je hebt het gevoel dat je op safe speelt, maar wat je verlangt is jouw mooiste leven te leven. Wat is dat? Je bent als de dood om hetgeen waar je zo hard voor hebt gewerkt te verliezen. Jij zou niet eens weten hoe je naar jouw innerlijke stem moet luisteren. De enige stem die je voornamelijk kent is die van jouw ouders: “Werk hard, val niet op en zeur vooral niet.” Stiekem voel je je een zeur…
Misschien denk je bij mij is het nog niet zo erg. Maar als je nu geen actie onderneemt, dan zal jij je aan het einde van jouw leven afvragen: “Hoe had mijn leven eruitgezien als ik meer moed had getoond?” Wat voor partner zou ik zijn geweest? En wat voor moeder? Waartoe zou ik in staat zijn geweest? Wat had ik allemaal kunnen bereiken? Als je de leegte die je de afgelopen jaren hebt ervaren, de komende 10 jaar blijft voelen, dan is het wachten op een burn-out. De angst om te onderzoeken wat je echt gelukkig maakt, zal jou ervan weerhouden om ultiem geluk te ervaren.
